Verschillende principes van veelgebruikte barcodescanners

Verschillende principes van gewone barcodescanners

Als we dingen in de supermarkt kopen en de rekening betalen, is de prijs die de verkoper scant gewoonlijk de wifi-barcodescanner. De scanner gebruikt zijn eigen lichtbron om de streepjescode te bestralen en gebruikt vervolgens de foto-elektrische converter om het gereflecteerde licht te ontvangen en zet het licht en de schaduw van het gereflecteerde licht om in digitale signalen. Het maakt niet uit wat voor soort regel wordt aangenomen, de streepjescode bestaat uit een dode zone, een startteken, een gegevensteken en een eindteken. Sommige streepjescodes hebben controletekens tussen gegevenstekens en afsluittekens.

Statisch gebied: statisch gebied wordt ook leeg gebied genoemd, dat is verdeeld in een links leeg gebied en een rechts leeg gebied. Het linker blanco gebied is om de scanapparatuur gereed te maken voor scannen, en het rechter blanco gebied is om ervoor te zorgen dat de scanapparatuur de barcode-eindmarkering correct identificeert.

Om de linker en rechter blanco gebieden (stille gebieden) te voorkomen tegen onbedoeld bezet zijn tijdens het drukken en zetten, kan een symbool worden afgedrukt in het lege gebied (als er geen nummer aan de linkerkant staat, <; als er geen nummer aan de rechterkant is, voeg dan > toe; dit symbool wordt dode zonemarkering genoemd De belangrijkste functie is om te voorkomen dat de breedte van de dode zone onvoldoende is Zolang de breedte van de dode zone kan worden gegarandeerd, heeft het feit of dit symbool al dan niet aanwezig is geen invloed op de herkenning van de streepjescode.

Startteken: het eerste teken met een speciale structuur.Wanneer de scanner dit teken leest, begint hij de code formeel te lezen.

Datateken: de hoofdinhoud van de streepjescode.

Verificatieteken: controleer of de gelezen gegevens correct zijn. Verschillende codeerregels kan verschillende v . hebben erificatieregels.

Het beëindigingsteken: het laatste teken, ook met een speciale structuur, wordt gebruikt om de code te informeren dat het scannen is voltooid en speelt tegelijkertijd alleen de rol van verificatieberekening.

Om het scannen in twee richtingen te vergemakkelijken, heeft het start-stopteken een asymmetrische structuur. Daarom kan de scanner de barcode-informatie automatisch herschikken tijdens het scannen. Er zijn vier soorten barcodescanners: lichtpen, CCD, laser en beeld

Lichtpen: de meest originele scanmethode, waarbij handmatige beweging van de lichtpen en contact met de barcode vereist zijn.

CCD: scanner met CCD als foto-elektrische converter en led als lichtbron. Binnen een bepaald bereik kan automatisch scannen worden gerealiseerd. En kan allerlei materialen lezen, een ongelijke oppervlaktebarcode, de kosten zijn relatief laag. Maar vergeleken met laserscannen is de scanafstand korter.

Laser: scanner met laser als lichtbron. Het kan ook worden onderverdeeld in lineair, volledige hoek enzovoort.

Image: foto's maken met lichtbron en decoderen met zijn eigen harde decoderingsbord. Over het algemeen kan het scannen van afbeeldingen tegelijkertijd eendimensionale en tweedimensionale streepjescodes scannen.

Lijntype: meestal gebruikt voor handscanners, met groot bereik en hoge nauwkeurigheid.

Volledige hoek: meestal industrieel vast scannen, hoge mate van automatisering, in alle richtingen kan automatisch de barcode en het uitgangsniveausignaal worden gelezen, gecombineerd met het gebruik van een sensor.